Leki inkretynowe – jakie mają działanie?
Leki inkretynowe to inaczej preparaty hipoglikemizujące, czyli obniżające poziom cukru we krwi. Stanowią swoisty przełom w leczeniu cukrzycy, a po raz pierwszy pojawiły się w 2005 roku w Stanach Zjednoczonych. Leki inkretynowe mają wysoką skuteczność terapeutyczną, a od stosowanych wcześniej rozwiązań odróżnia je to, że nie powodują działań niepożądanych. Jak twierdzą fachowcy, ich sposób działania jest „bardziej fizjologiczny”, czyli najprościej mówiąc – stosowanie leków inkretynowych powoduje, że organizm chorego nie domaga się dodatkowych porcji kalorii. Istotną zaletą tej grupy leków jest niezdolność do wywołania hipoglikemii, czyli chorzy jedzą trochę mniej i mają niższy poziom cukru. Inkretyny to farmaceutyki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2., najczęściej w kuracji skojarzonej, czyli w połączeniu z metforminą, pochodnymi sulfonylomocznika (gliklazyd, glikwidon, glimepiryd) lub insuliną.
Leki inkretynowe wspomagają posiłki zdrowe i w wystarczającej ilości
Leki inkretynowe mają wiele zalet – nie powodują hipoglikemii, a podczas ich zażywania choremu łatwiej utrzymać optymalną wagę. Są zatem korzystne dla diabetyków nie tylko ze względu na ich podstawowe przeznaczenie (obniżenie glikemii), lecz także dlatego, że stymulują redukcję masy ciała. Obniżając poziom cukru we krwi, te środki hamują opróżnianie żołądka, a więc spożyty posiłek pozostaje w nim dłużej, a to z kolei podtrzymuje pożądane u diabetyka z nadwagą uczucie sytości. Leki zmniejszają łaknienie, wysyłając do mózgu sygnał o tym, że posiłek po prostu został zjedzony. Inkretyny zmniejszają apetyt i wpływają pozytywnie na wygląd oraz zdrowie pacjenta. Do nielicznych skutków ubocznych, które zaobserwowano u pacjentów stosujących inkretyny, należą nudności i brak apetytu, czasami występują wymioty.
Leki inkretynowe – rodzaje
Na rynku farmaceutycznym dostępne są dwie grupy opisywanych leków: odpowiedniki ludzkiej inkretyny, czyli analogi GLP-1, które podaje się w postaci podskórnych iniekcji (np. preparat Victoza) oraz Inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 (DPP 4) – przyjmowane w formie tabletek.
Preparaty GLP 1 naśladują działanie inkretyn, czyli hormonów, które pobudzają produkcję insuliny w trzustce. Naturalne hormony są wydzielane przez jelita w odpowiedzi na zjedzony posiłek i regulują metabolizm węglowodanów, tłuszczów i białek. Analogi inkretyn to nowa grupa leków stosowanych w terapii cukrzycy typu 2., wykorzystująca fizjologiczny efekt hipoglikemizujacy naturalnych inkretyn. Pierwszym z tej grupy lekiem, wprowadzonym w 2005 roku, był eksenatyd. Kolejno w medycynie znalazły zastosowanie liksysenatyd, liraglutyd, dulaglutyd i albliglutyd.
Z kolei druga grupa leków inkretynowych, czyli wspomniane inhibitory DPP-4, to preparaty wpływające na hamowanie rozkładu inkretyn produkowanych w jelitach chorego. Leki te, wydłużając działanie naturalnej inkretyny, zwiększają wydzielanie insuliny i hamują opróżnianie żołądka z treści pokarmowej. Pierwszym lekiem z grupy inhibitorów DPP-4, zatwierdzonym do leczenia cukrzycy, była sitagliptyna,. W kolejnych latach do inhibitorów DPP-4 stosowanych w terapii cukrzycowej zostały wprowadzone: alogliptyna, anagliptyna, gemigliptyna, linagliptyna, omarigliptyna, saksagliptyna, tenegliptyna i wildagliptyna.
Aktualnie prowadzimy m.in. bezpłatne konsultacje i badania dla pacjentów z cukrzycą typu 2. i chorobami kardiologicznymi. Zapraszamy osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą i powikłaniami tego schorzenia do zapoznania się z ofertą na naszej stronie.
Lek. Michał Dąbrowski